Osteopatia czaszkowo-żuchwowa

06-09-2023 - Autor: As-Pol

Dziś post dla właścicieli młodych psów. Zajmiemy się osteopatią czaszkowo-żuchwową czyli chorobą kości, która dotyka czworonogów w wieku 3-8 miesięcy. Na samym początku konieczne jest podkreślenie, że osteopatia nie jest chorobą nowotworową ani zapalną. Dotyka głównie żuchwy, kości potylicznej oraz skroniowej. Specjaliści nie potrafią jednoznacznie wskazać przyczyny tego schorzenia, jednak podejrzewają, że rozwija się ono na podłożu genetycznym.

Jak się okazuje, można wyróżnić rasy, które zdecydowanie częściej chorują na osteopatię czaszkowo-żuchwową. Należą do nich m. in. teriery szkockie. Nie oznacza to jednak, że inne rasy nie są zagrożone tą chorobą - może ona dotknąć każdego psa mniej więcej do 8 miesiąca życia. Pierwszym objawem osteopatii jest ból przy otwieraniu jamy ustnej. Pojawia się również obrzęk żuchwy - z jednej bądź z obu stron. W kolejnym etapie można zaobserwować nadmierny wzrost kości żuchwy, a w bardziej zaawansowanym zlanie się ramion żuchwy z kośćmi czaszki. Pies chorujący na osteopatię czaszkowo-żuchwową nadmiernie się ślini i jest wychudzony, ponieważ nie jest w stanie przyjmować pokarmu. Może występować również podwyższenie temperatury ciała.

W każdym przypadku objawy mogą się nieco różnić, również nasileniem i czasem trwania. Aby lekarz weterynarii mógł stwierdzić, że pies jest chory na osteopatię czaszkowo-żuchwową konieczny jest wywiad, badanie rentgenowskie, a w niektórych przypadkach także tomografia komputerowa. Kiedy choroba jest w zaawansowanym stadium, pies może otworzyć jamę ustną na 1-2 cm. Podżuchwowe węzły chłonne mogą ulec powiększeniu, a mięśnie skroniowe - zaniknąć. W przypadku osteopatii czaszkowo-żuchwowej konieczne jest regularne monitorowanie postępu choroby. Nie istnieje skonkretyzowana metoda leczenia tych zmian. Lekarze weterynarii mogą jedynie zmniejszyć cierpienie zwierzęcia i ułatwić mu codzienne funkcjonowanie i przyjmowanie posiłków.

Najlepiej zrezygnować z karmy suchej i twardego pokarmu, w skrajnych przypadkach lekarz zasugeruje wprowadzenie karmienia przez sondę żołądkową oraz podawanie leków przeciwbólowych. Rokowanie zależy od stadium choroby - istnieje szansa wycofania się zmian, kiedy pies ma 11-13 miesięcy. Kiedy zwierze nie jest w stanie otworzyć jamy ustnej, zaleca się eutanazję. Chore psy powinny być wykluczone z rozrodu ze względu na możliwość przekazywania choroby genetycznie.