Bernardyn

06-09-2023 - Autor: As-Pol

Bernardyn to – drugi obok Labradorów – pies, który niejako stał się wzorcem psa rodzinnego. Mimo swoich potężnych rozmiarów trudno o znalezienie drugiego tak łagodnego i rodzinnego psa, szczególnie w kontaktach z dziećmi.

Bernardyny są rasą zaliczaną do górskich molosów. Zwane także psami Św.Bernarda wywodzą się z terenów Szwajcarii gdzie powstały najprawdopodobniej przed XVII wiekiem. Niektóre źródła mówią nawet o XI wieku i bernardynach, jako psach wykorzystywanych do pilnowania klasztoru Św.Bernarda. Psy te wyhodowano, aby pełniły funkcję towarzysza oraz psa pasterskiego. Obecnie mimo nieco słabnącej popularności, nadal są znakomicie rozpoznawalne. Ponadto bernardynom przypada zaszczytne miano narodowego psa Szwajcarii.

W powszechnej świadomości bernardyny jawią się przede wszystkim, jako psy ratownicy z alpejskich szczytów. Taka tez funkcję pełniły od samego początku swojego istnienia w klasztorze. Co ciekawe psy na akcje ratunkowa można było wypuścić samodzielnie, bez przewodnika. Potrafiły odnaleźć potrzebującego pomocy, następnie trzy psy zostawały przy nim, aby ogrzać go swoimi ciałami, natomiast jeden wracał do klasztoru, aby wezwać pomoc. Najsłynniejszy z bernardynów, żyjący w XIX wieku Barry, ocalił życie 41 osób. Do końca XIX wieku, kiedy to zatwierdzono wzorzec rasy, bernardyny były psami mało popularnymi, hodowanymi jedynie w klasztorze, z którego się wywodziły. Po drugiej wojnie światowej popularność rasy znacznie zmalała.

Pierwszym, co rzuca się w oczy przy spotkaniu z bernardynem to jego rozmiary. Psy osiągają nawet 90cm wysokości, suki o około dziesięć mniej. Waga psów może nawet przekraczać granicę stu kilogramów. Charakterystyczna jest też masywna głowa z potężną kufą, zwisającymi uszami oraz wargami. Prawidłowe umaszczenie to kolor biały z rudymi łatami. Dozwolone są również mniejsze fragmenty czarnej sierści, między innymi na uszach. Bardzo cenione jest umaszczenie odwrotne – pies rudy z białymi łatami. Wyróżnia się bernardyny krótkowłose i długowłose. Do pracy w warunkach górskich nadaje się jednak wyłącznie odmiana krótkowłosa. U psów długowłosych śnieg i lód przymarzały do sierści bardzo szybko unieruchamiając zwierzę. Ze względu na bardzo grubą pokrywę bernardyny obficie linieją w okresie letnim.

Głównym problemem małej popularności bernardynów są jego gabaryty. Każdy podziwia wygląd i charakter tych pięknych, niezłomnych psów, jednak mało, kto decyduje się na przyjęcie pod swój dach jednego z tych olbrzymów.