W psychologii, podstawowym narzędziem badania samoświadomości jest to, czy dziecko rozpoznaje siebie w lustrze, zazwyczaj dzieje się to między 18 a 24 miesiącem życia. Czy w ten sam sposób można zbadać samoświadomość psa?
Jeśli Twój szczeniak bawi się ze swoim lustrzanym odbiciem lub poszczekuje na nie od czasu do czasu, nie daj się zwieść. Nasze czworonogi doskonale wiedzą, że zwierzak z lustra, któremu się bacznie przyglądają nie jest prawdziwy.
Już w 1970 roku, dr Goerge Gullop – psycholog Uniwersytetu w Tulane, przeprowadził na zwierzętach test, mający na celu sprawdzenie, czy rozpoznają się w lustrze. Miało to służyć zbadaniu ich samoświadomości. Okazało się, że ta umiejętność rozwinięta jest najlepiej u ssaków naczelnych. Dotyczy to szympansów, orangutanów, goryli, delfinów, ork, słoni i srok europejskich. Co należy podkreślić, dla każdego z tych gatunków, wzrok jest głównym zmysłem poznawczym.
Sprawa wygląda nieco inaczej w przypadków psów, których przewodnik zmysłem jest węch. Często jesteśmy świadkami sytuacji, w której szczeniak, widząc w lustrze psa zaczepia go i próbuje zachęcić do zabawy, jednak po chwili traci zainteresowanie i od tej pory ignoruje potencjalnego kompana, nie dając mu kszty zainteresowania. Dlaczego się tak dzieje? Psiak widząc swoje odbicie w lustrze i traktując je jako innego psa, nie czuje żadnego zapachu, tak jak ma to miejsce przy kontaktach z innymi psami. Jego samoświadomość opiera się natomiast na tym, że potrafi odróżnić swój zapach od zapachu innych.
