Z temperamentem u psów jest jak u ludzi. Zdarzają się osobniki typowo „kanapowe”, jak i takie które non stop rozpiera energia. Co zrobić jednak, gdy tej energii jest zdecydowanie za dużo, do tego stopnia ze staje się ona uciążliwa dla otoczenia lub wręcz niebezpieczna?
Problem z nadmierną energią u psa pojawia się gdy jego zachowania zaczynają wykraczać poza zwykłą, żywiołowa zabawę a pojawia się brak samokontroli. Pies taki może szarpać ludzi, skakać, biegać a nawet gryźć. Jeżeli zamieszkujemy w domu pies z nadpobudliwości może biegać wzdłuż ogrodzenia i szczekać na przechodniów, lub bez celu rozkopywać ogród. Gdy podejrzewamy że nasz pies padł ofiarą zaburzeń psychicznych o cechach nadpobudliwości psychoruchowej, powinniśmy bezwzględnie skontaktować się w weterynarzem lub behawiorystą.
Najczęściej zaburzenia takie pojawiają się pod wpływem złych warunków, w jakich wychowywał się nasz czworonogów w okresie pierwszych dwunastu tygodni swojego życia. Jedną z przyczyn może być za wczesne odstawieni szczeniaka od matki. W tym okresie to suka uczy szczenięta prawidłowych zachowań, i żadna nawet najlepsza opieka ze strony ludzi nie jest tu w stanie zastąpić wychowania przez biologiczną matkę. Jednak nawet w przypadku prawidłowego kontaktu szczeniaka z matką mogą rozwinąć się zachowania o charakterze nadpobudliwości lub nadaktywności. Drugą najczęściej występująca przyczyną zaburzeń jest zbytnie izolowanie psa od matki w okresie szczenięcym. Pies trzymany w samotności, w klatce może zacząć okazywać stany lękowe, agresję lub nadpobudliwość. Podobnie jak u ludzi, również u psów na początku ich życia, kontakt z innymi osobnikami jest nieodzowny do prawidłowego rozwoju.
Jakie są zatem sygnały na które powinien zareagować właściciel, aby już na samym początku powstawania zaburzeń podjąć prawidłową reakcje? Gdy pies jest bez przerwy w ruchu, nie potrafi przez chwilę usiedzieć w jednym miejscu czy tez nieustająco się bawi bez chwili odpoczynku powinniśmy zasięgnąć porady specjalisty. Sygnałami uzasadniającymi podejrzenie nadpobudliwości mogą być też szaleńcze sikanie, bieganie, szczekanie lub gryzienie. Pies taki pozostawiony sam w domu gryzie i niszczy wszystko co znajduje się w jego zasięgu.
Nie należy jednak wpadać w niepotrzebną panikę. Wszystkie z wyżej wymiennych zachowań są u psów jak najbardziej naturalne, szczególnie w okresie szczenięcym. Dopóki są one utrzymywane w rozsądnych granicach, a pies reaguje na próby wychowania nie mamy czym się przejmować. Problem pojawia się wtedy gdy zachowania takie stają się męczące i uciążliwe dla otoczenia, a pies nie reaguje na wychowanie ani na karcenie. Pamiętajmy też że każda rasa ma inny temperament, więc to co u jednego psa jest zachowaniem jak najbardziej naturalnym i pożądanym, u innego może być już oznaka zaburzeń aktywności.
Jeżeli nie jesteśmy pewni czy dane zachowania są naturalne czy też są już oznaka nadpobudliwości, wtedy powinniśmy iść z psem do behawiorysty. Taka wizyta jeszcze żadnemu czworonogowi nie zaszkodziła, a być może opinia specjalisty pozwoli nam zareagować zanim nadpobudliwość przerodzi się w stany lekowe lub agresję ze strachu.
